مرهمی برای پیکر زخم خورده « نوژیان »

بابک الوندیان – روزنامه همشهری

سرزمین رویائی  لرستان  با دارا بودن 1226434 هکتار جنگل و 883504 هکتار مرتع  ، در میان  استانهای کشور جایگاه سوم را به لحاظ دارا بودن جنگل به خود اختصاص داده است. 

شهرستان خرم آباد نیز با دارا بودن 388982 هکتار جنگل و 385 هکتار مرتع 

یکی از مناطق زیبای این استان است که در میان سلسله جبال زاگرس همچون نگینی زیبا می درخشد .

این شهرستان به دلیل قرار گرفتن در مسیر ترانزیتی  شمال – جنوب از موقعیت ویژه ای برخوردار می باشد.

وجود  آثار طبیعی وتاریخی  فراوان در این شهرموجب جذب بسیاری از گردشگران داخلی وخارجی به این نقطه از سرزمینمان شده است.

کمتر مسافری را میتوان دید که به خرم آباد بیاید  و از آبشار دل انگیز نوژیان  بازدید نکند.

وجود جنگل ها و مناظر طبیعی چشم نواز ،  این منطقه را به مقصدی برای اکوتوریست ها تبدیل کرده است.

بر اساس  تعاریف و ضوابط بین اللملی مناطق طبیعی و بکر به عنوان مکا ن های اکو توریستی شناخته شده اند وبر این اساس می بایست از هر گونه تخریب و دست اندازی در این نقاط جلوگیری نمود تا  بتوان از آن در جهت طبیعت گردی مسئولانه بهره کافی را برد.

اما متاسفانه به دلیل برداشت های غلط از مفهوم صنعت توریسم  و اتخاذ تصمیمات غیر کارشناسانه  در این حوزه ، موجب آن  شده تا اعمال سلیقه جایگزین مباحث  علمی و کارشناسی  شود که در نهایت چیزی جز آزمون  و خطا در پی نخواهد داشت.

سال گذشته زمزمه هایی مبنی بر احداث امکانات گردشگری در اطراف آبشار نوژیان  از زبان مسئولان به گوش رسید که واکنش های متفاوتی را به دنبال داشت ، در نگاه اول این اقدامات  بسیار خوب جلوه می نمود اما در واقع  این موضوع کاملا واضح و مبرهن بود  که  اجرای هر پروژه ای در این  منطقه  تبعات زیست محیطی  را به دنبال می آورد.

بسیاری از کارشناسان  با هشدار جدی به مسئولان  نسبت به عواقب جبران ناپذیر هر گونه دخالت در اکوسیستم این منطقه ، سعی کردند  تا دیدگاه آنها را تغییر دهند ،  اما بدو ن در نظر گرفتن دغدغه های موجود  ، در اولین اقدام  ، بخش قابل توجهی از درختان  اطراف آبشار به خاطر تعریض مسیر قطع گردید.

همه کسانی که  محیط اطراف این آبشار را دیده اند ، می دانند که این درختان چه تاثیری در زیبایی وسرسبزی محاط آن  داشته است  ، ولی امروز آثار به جای مانده از تیغ بولدوزرها  بر پیکر زخم خورده  نوژیان  قلب هر بیننده ای را به درد می آورد. 

نکته تاسف آور این که در آبان ماه سالجاری ،  بار دیگر مسئولان اقدام به تعریض مسیر از سمت خرم آباد به طرف  آبشار نوژیان  کردند ودر حوالی روستای چوبتراش تا  سرازیری قلاگل  ، عرض جاده را به 25 متر افزایش دادند واین قضیه در حالی رخ داد که  عرض جاده قبلی برای عبور سه ماشین کفایت می کرد.

در پی این اقدام ،  بسیاری از انجمن های زیست محیطی شهر خرم آباد با اعلام  اعتراض نسبت به اقدامات فوق  ، با نمایندگان مجلس و مراجع بازرسی استان مکاتبه نموده و خواستار پیگیری این موضوع شده اند  که امید است  با حساسیت دوچندان و درایت متولیان حفاظت از منابع طبیعی و محیط  زیست ،  از ادامه روند تخریب جنگل های  نوژیان جلوگیری به عمل آورده شود.